Aziz Mahmut Hüdayi Hz ve Simya İlmini öğrenmek isteyen kişi

Adam Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz.'nin yanına gelir. Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz.'leri bir asmanın altında oturmaktadır. Bir-iki muhabbetten sonra.
Adam : Efendim, bana simyâ ilmini öğretir misiniz? 
Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz. : Olur, öğretirim, buyurur. 
Ve altında oturduğu asmadan bir yaprak koparıp, üzerine bazı dualar okur.  Adam, gözünü ayırmaz, pür dikkat izler. Maksadı, öğrenmektir bu işi. Ne okuduğuna kulak verir. Ve biraz sonra hayretle görür asma yaprağının “Altın”a döndüğünü. İyi ama duayı tam ezberleyememiştir. 
Tekrar rica eder : O duayı bir daha tekrar eder misiniz? 
Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz. : Peki, der. Tekrar eder. 
Bir daha, bir daha. Nihayet ezberler. 
-Adam ; Tamam, der. Ben de bu duayı okur, yaprağı altın yapabilirim artık. 
Der ve asmadan bir yaprak koparıp, dauayı okur yaprağın üzerine ve bekler heyecanla yaprağın “Altın” olmasını. Ama Yaprak, yine yapraktır. Üzülür. Bir yaprak daha koparır. Okur duayı, netice değişmez. Bir daha tekrar eder. Yine olmaz. Ne kadar uğraşsa da yaprağı altın yapamaz bir türlü. Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz.'lerinin karşısında mahçup halde utanır. 
Adam ; Efendim, ben de aynı duayı okudum, der. Neden olmuyor acaba? 
Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz. : Yüz defa da okusan, olmaz, buyurur. 
Adam ; Neden hocam? 
Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz. : Dua, aynı dua. Ama ağız, aynı ağız değil. 
Adam : Anlamadım. Nasıl yani? 
Azîz Mahmûd Hüdâyî Hz. : Önce nefsini temizlemelisin evlâdım. Nefsi “Simya” etmeden bu ilme kavuşulmaz. Nefis “Altın” olmadan, bu yaprak “Altın” olmaz!..
Allah bizleri bu kıssadan hisse alanlardan olmayı nasip eylesin