Cehennem hakkında Resulullah (sav.) Efendimiz buyuruyor ki

Bakara Sûresi 24. Ayet'te Allah buyuruyor ki ; 
"بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ" "فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّت۪ي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُۚ اُعِدَّتْ لِلْكَافِر۪ينَ "
"Bismillahirrahmanirrahim" "Fe-in lem tef’alû velen tef’alû fetteku-nnâra-lletî vekûduha-nnâsu velhicâra(tu)(s) u’iddet lilkâfirîn(e)"
"Buna rağmen yapamazsanız, ki asla yapamayacaksınız, o halde yakıtı insanlarla taşlar olan ve kâfirler için hazırlanmış bulunan cehennem ateşinden kendinizi koruyun."
Resulullah (sav.) Efendimiz buyuruyor ki ; "Şüphesiz kıyamet gününde cehennemliklerin azabı en hafif olanı, ayaklarının altına iki kor konulup da bu sebeble beyni kanayan kişidir.         (Buhari, Rikak 51)
Resulullah (sav.) Efendimiz buyuruyor ki ; "Eğer cehennemi iğne deliğinden bile görebilseydiniz, başınızı asla secdeden kaldırmazdınız"
Hz Muhammed (sav) buyurdu : "Cehennemin ateşi sizin ateşinizden 70 kat daha şiddetlidir cünkü onun yakacağı taştır"
Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu : “Cehennem ehlinin en hafif azâba uğrayanına ateşten bir takunya giydirirler. Onun sıcaklığı beynini kaynatır. Kafası bir ateş tenceresi gibi olur. Kulakları fışkırır. Dişleri ateş çıkarır. Göz kapakları ateş saçar. İçinde ne varsa ayakları altına dökülür. Bu halde olan, en çetin azâbına uğradığını sanır; halbuki o, en hafif azâba uğramıştır.” (Tenbîhü’l-Gâfilîn, Sh: 61, 62)
Resûlûllah (sallallâhü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu : “Kıyâmet günü bir adam getirilip cehenneme atılır ve bağırsakları dışarı fırlar. O kişi, eşeğin değirmen taşı ile döndüğü gibi bağırsaklarıyla birlikte dönmeye başlar. Derken etrafına cehennemlikler toplanır ve "Ey falan, ne bu hâl? Sen iyiliği emredip, kötülükten alıkoymaz mıydın?" derler. O da, "Evet, ben iyiliği emrederdim, ama onu kendim yapmazdım. Kötülükten alıkoyardım, ama onu kendim yapardım." diye karşılık verir.” (Müslim, Zühd, 51)
( = ) : Ey İman edenler ! Kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun.    (Tahrim 6)