Bir zamanlar ( 1700'lü yıllar ) İngiltere'de uygulanan ve oradanda belirli Avrupa ülkelerinde kullanılan halka açık olan infaz aracıdır. Çoğunlukla vatan hainlerine , katillere , haydutlara , eşkiyalara , hırsızlar için kullanılıyordu. İnfaz edilecek mahkum demirden insan biçiminde kafese konulur ve halka açık alanda , halkın sıklıkla kullandığı yollarda , halkın su ihtiyacını karşıladığı yerlere yakın bir yerde konulan dar ağacına veya buna benzer bir yere asılır suçlu susuz ve aç bırakılarak ölüme terk edilirdi. Cesedi belli bir süre açık alanda bekletilip halkın mahkumun işlediği suçtan caydırmak için sergileme yöntemiydi.
Bu yöntemin amacı halkı suçlara karşı caydırıcılık olsada , bir takım halk kesiminden tepki alınmıştır. Bazı Hıristiyan cemiyet kesiminden ve kiliselerin tepkiler alınmasına sebeb olmuştur. Asılı duran çürüyen cesetlerin görüntüsü ve kokusu rahatsızlık verdiğinden ve "veba" hastalığına sebeb olacağını düşündüklerinden bu ulgulama kaldırılmıştır.
Ömer Palabıyık
