Yaşarken harcamaya kıyamadığımız para ölünce başkalarına kalacak

Hayatımız boyunca çalışır, çabalar, sağlığımızı hiçe sayarak para kazanmaya gayret ederiz. Yaş ilerledikçene biriktirdiğimiz parayı ya bankaya yatırır orada değerlendiririz ya da altın, döviz gibi yerlerde değerlendiririz. Paramız tükenecek korkusu ile ne harcarız, ne de kendimiz için sosyal faaliyette bulunamayız. Gün gelir ölür gideriz. Paramız ise mirascılarımıza kalır, kalmasına da bilemeyiz ne yapacaklarını nasıl harcıyacaklarını. Belki arkamızdan dua ederler, belkide "az bıraktı" deyip söverler.

Çin’de zengin bir iş adamı öldüğünde bankadaki 1.9 milyar dolar eşine kaldı. Eşi de adamın şöförüyle evlendi.
Şöför şöyle söyledi : Ben hep patronum için çalıştığımı sanırdım. Şimdi anlıyorum ki meğer o benim için çalışıyormuş!.
Acı gerçek şudur ki; Daha çok yaşamak daha zengin olmaktan önemlidir. O halde kimin kim için çalıştığını sorun etmektense güçlü ve sağlıklı bir bedene sahip olmaya çalışmalıyız.
Son model bir cep telefonunun fonksiyonlarının % 70’i kullanılmaz!
Lüks bir arabanın aksesuarlarının % 70’i gereksizdir.
Lüks bir villanız ya da malikaneniz olsa alanın % 70’ini kullanmazsınız.
Gardrobunuz için durum farklı mı? Giysilerinizin % 70’i yepyeni durur.
Yaşam boyunca çabaların ve kazançların
% 70’i başkalarının harcaması içindir.
Demek ki biz, kendimize ait % 30’a sahip çıkmalı ve ondan tam yarar sağlamalıyız.
O halde; Varlıklı olmasanız da mutlu olmaya çalışın.
İngiliz roman yazarı ve şair olan William Golding ne güzel söylemiş.
Sevdiklerinize zaman ayırın. Yoksa zaman sevdiklerinizi sizden ayırır.
O halde her zaman paramızı değil kendimizi ve sevdiklerimizi düşünelim ve sağlıklı yaşamaya bakalım