Hûvel Hayyûl Bâki
İbret al mevtâdan etme âleme râbt-ı derin
Eyleme dünya için âkıl isen ceng-û şir
Gençliğinde hâke baş koydu meded bu nâzenin
Acıyıp herkes olur elbet bunun içûn eşk-rîz
Terk edip gitti sâray-ı âlemi ukbâya dek
Menzil firdevse düştü idûkten âfet-û hayr
Rahm kıl ihsan edip geçme oku bir fâtiha
Kâr-i nevbettir Efendi çûnki merg nâ-güriz
Gel iki destin açıp eyle duâ târih için
Bula izzet cennet-i âlâda bu Ahmed Aziz
Sene 1241 fi 13 rebiûl-evvel
