Peygamberimiz (sav.) ; " Ey mel'un! neden böyle zayıf ve halsiz bir durumdasın?".
İblis ; "senin ümmetin beni bu hale düşürmüş"
Peygamberimiz (sav.) ; Ümmetim sana ne yaptı? ki"
İblis ; "Ey Allâh’ın Rasülu! onlarda birkaç haslet var. Ben onlardan bu hasletleri almak için ne kadar çalışsamda yapamıyorum."
Peygamberimiz (sav.) ; "Ümmetimin seni bu kadar üzen hasletleri nelerdir."
İblis ; “Birincisi ; Onların birbirlerine selâm vermeleridir. Selâm Allâh’ın isimlerinden biridir. Selâm verenden Hakk Teâlâ her türlü belâ ve sıkıntıyı uzaklaştırır. Allah, selâmın cevabını vereni ise Rahmetinin kapsamına alır.
İkincisi ; Birbirleriyle karşılaştıklarında toklaşmaları, musafâha yapmalarıdır. Bunun da o kadar çok sevâbı var ki, Onlar birbirlerinden ayrılmadan önce Allah her ikisini de bağışlıyor.
Üçüncüsü ; Yemeğe başlarken, “Bismillâh” demeleridir. Bu vesileyle benim o sofraya oturmama ve yemekten yememe engel oluyorlar.
Dördüncüsü ; Konuştuklarında, “İnşaAllah” demeleridir. Onlar böylece Allah’ın kazâsına Rızâ gösteriyorlar. Bu yüzden ben de onların işini bozamıyorum zahmetim boşa gidiyor.
Beşincisi ; Sabahtan akşama kadar onları günâha çekmek için uğraşıyorum. Akşam olduğunda Tevbe ediyorlar ve zahmetimi boşa çıkarıyorlar. Allah bu vesileyle onları affediyor.
Altıncısı ; Senin ismini duyduklarında yüksek sesle Salevât getirmeleridir. Ben Salevâtın sevâbını bildiğim için yanlarından kaçıyorum. Çünkü o sevâbı görmeye takât ve tahammülüm yok.
Yedincisi ; Senin Ehl-i Beytini gördüklerinde onlara sevgi göstermeleridir. Bu ise amellerin en üstünüdür...”
Bunun üzerine Peygamberimiz (sav.) Eshâbına dönerek şöyle buyurdu : “Herkim bu yedi hasletten birine sahip olursa, Cennet ehlindendir.”
