Yapı 19. yy'daözellikle İstanbul'da görülen Batı seçmeciliği ile bölgesel ve ulusal biçim kalıplarının bir arada kullanıldığı örneklerden birisidir. Rumeli Demiryo'nun Sirkeci'ye kadar gelmesiyle istasyon binası olarak bugünde mevcut olan kagir bina ile yolcu bekleme salonu olarak iki ahşap baraka yapılmıştır. Geçici olarak tasarlanan bu binaların yanında esas istasyon binasının yapımına 11 Şunat 1888'de başlanılmış ve 3 Mayıs 1890'da II. Abdülhamid adına Müşir Hamdi Paşa tarafından açılarak hizmete sunulmuştur. Tasarımını Alman mimar A. Tasmund'un yaptığı binanın cephesinde granit mermer ve Marsilya-Aden'den getirilmiş taşlar kullanılmıştır. İlk yapıldığı yıllarda havagazı ile aydınlatılan binanın bekleme salonundaki büyük sobalar Avusturya'dan getirilmiştir. Yine o yıllarda deniz binanın çok daha yakınına kadar gelinmekte ve denize taraçalarla inilmekteydi. Yan yana gelen birimlerden oluşan lineer bir planı olan binanın cephesinde de bu bölümlenme açıkça gözlenmektedir. Binanın ortasında yer alan ve büyük bir tonozla örtülü birimin iki yanında saat kuleleri yer almaktadır. Cephede kullanılan tuğla bantlar, daire, sivri kemerli pencereler, ortada yer alan Selçuklu dönemi taç kapılarını andıran giriş kapısı, bezeli taş çatı parapetleri ile bina tümüyle devrin seçmece anlayışını yansıtmaktadır.
Binanın yan cephesinde garın hizmete girdiği tarih, hem Rumi takvime hem de Miladi takvime göre yazılmıştır. Paris'ten kalkan Şark Ekspresi uzun yıllar bu istasyona yolcu indirmiş ve buradan yolcu almıştır.
Ömer Palabıyık
